21
dıkça hareketsizleştiğini ve içe kapandığını söylerlerdi ama annem mekanik arkadaşının teşvikleriyle sürekli kendini geliştirip gençleşi-yordu. Nefes konusunda uzmanlaşabilmek için hiç alışık olmadığımız şeyleri deniyordu: Önce kısa mesafe koşu, sonra uzun mesafe koşu ve sırasıyla tırmanış, serbest dalış vb. gibi. akti-viteler denemişti. Hatta ilerleyen yaşında yeni diller bile öğrenmişti.
O güne yaklaştıkça kendi aramızda, yani insanlar arasında şöyle bir algı oluşuyordu: Makinelere karşı olan saldırıyı kazanmalıy-dık. Elimizden evimizi, işimizi, sevdiklerimizi, özgürlüklerimizi alıp bizi köleleştireceklerdi. Makinelere karşı insanlar bir olmaya başla-mışlardı. Bu tehdit yeniden insanlığın bir arada olmasını sağlıyordu. Gerçi bazı üst düzey yöne-ticilerin ortalıkta olmadığı da gözden kaçmı-yordu. Eğer robotlar bizi ele geçirirse insan-ların büyük kısmı saatlerce onların istedikleri görevleri yapmak zorunda kalabilir, istemediği işleri yapabilir, özgürce dolaşamaz, sevdikle-riyle yeterince vakit geçiremez, belirli sınırlar içerisinde hapsolarak yaşamı sürdürmeye zor-lanabilir, yeterli beslenemez ve yapay hayat-lar yaşıyor olabilirdi.
20