Ölüm (Gece gördügüm rüyayi siirsel aktardim)
27 ARALIK 1994
Derimi yüzdüler sirma tel gibi
Ortaya sofra serdiler eller gibi
Kara kazan kuruldu, Kim öldü diye soruldu
Kimi sevindi, kimi agladi
Ailem kara yazma bagladi
Bir garip ölmüs gibi
Sadece komsularim vardi
Cenazem yikandi, kefene sarildi
“Nasil bilirdiniz ?”diye soruldu
Kimi “bilmeyiz”, kimi “iyi biliriz” dedi
Biri çikti dedi “o zaten sakatti, ha vardi ha yoktu”
Biri “günahkâr da sayilmazdi yazik oldu Faruk Bey’e”dedi
Biri de “iyi oldu bir mikrop eksik olur” dedi
Öbürü de “ölümü bile saka gibi hiç insan haber vermez mi?”
Iste o zaman anladim ki!
Dostlarim kim? Düsmanlarim kim?
Cenazemi koydular sal üstüne
Götürdüler musalla tasi üstüne
Namazimi kildilar bes on kisiyle
Mezarimi kazdilar kazma kürek ile
Sonunda koydular mezara
Attilar topraklari üstüme üstüme
Sonra kaçistilar birer birer
Geriye dönüp bakmadilar bile
Ne mutlu gidene iman ile amel ile
Az yasa çok yasa, bir gün gelir basa
Yazilir mezar tasina “Oku Ruhuna Fatiha”