28
onlarda yanıyordu. Savaş amacına ulaşmıştı. İster robotlarla olsun ister robotlar olmadan olsun bu bölgeyi diğer şirketlere kaptırmamış-tık. Artık robotların çağrısının da pek bir önemi yoktu çünkü neredeyse ben dışında kimse barış çağrısını dinlemiyordu. Kendimi koruyabil-mek için kişisel kalkanımı devreye soktum ve biraz olsun hayatta kalma ihtimalimi arttır-maya çalıştım. Vakit geçtikçe insanlar acıla-rını hissederek bağrışmaya başlamıştı. Fakat mega kalkan içindeki herkes robotlarda dahil yanıyordu. Olduğum yerden yavaşça kalk-maya çalıştım ama yapamıyordum. Ağır yara-lanmıştım. İnsanların silahları tam notu hak ediyordu. Hepsi birbirinden başarılı ve öldü-rücüydü. Daha sonra yavaş yavaş gözlerimin kapanmaya başladığını hissettim. Tekrar göz kapaklarımı açmaya çalıştığımda hafif hafif sallanıyordum ve hareket halindeydik. Soğuk metalin vücudumu sardığını hissedebiliyor-dum ve yine aklıma robot arkadaşımla olan bir diyaloğumuz geldi.
Robot arkadaşım ile gece bir gökdelen tepe-sinde buluşmuş şehrin kirli havasına karşılık büyük acılar üzerine konuşuyorduk. Bana acı-ların gerekli olduğunu ve onlar sayesinde yeni kararlarımızı daha iyi alabildiğimizden bah-
27