Φόβος κανένας by Γιάννης Φαρσάρης - HTML preview

PLEASE NOTE: This is an HTML preview only and some elements such as links or page numbers may be incorrect.
Download the book in PDF, ePub, Kindle for a complete version.

Χίλια ευρώ τον μήνα

Η αγγελια στην τοπική εφημερίδα ήταν πολύ συγκεκριμένη: «Ζητείται γυναίκα 30-40 ετών, αποκλειστικά για συντροφιά ύπνου. Οκτάωρη νυχτερινή απασχόληση, μισθός χίλια ευρώ». Έξι γυναίκες πήραν τηλέφωνο και συναντήθηκα με όλες για τις απαραίτητες διευκρινίσεις: Όχι σεξ, μόνο αγκαλιά ύπνου, ωράριο εργασίας δώδεκα τα μεσάνυχτα έως οκτώ το πρωί (περιλαμβάνεται και η προετοιμασία πρωινού), υποχρεωτική μεταξωτή νυχτικιά και όχι πιτζάμα, μπάνιο με συγκεκριμένο αφρόλουτρο πριν απ’ τον ύπνο.

Είμαι τριάντα οκτώ χρονών, πετυχημένος ασφαλιστής, χωρισμένος, με μια κόρη στα εννιά. Δουλεύω σχεδόν όλη μέρα, κάθε βράδυ βγαίνω με φίλους, γυναίκες αλλάζω συχνά, όμως έχω αποφασίσει να μην παντρευτώ ποτέ ξανά μετά τον αποτυχημένο γάμο. Μόνο που τις νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ μονάχος –στριφογυρνάω για χρόνια άυπνος στο κρεβάτι– κι αυτές είναι οι μοναδικές οκτώ ώρες που μου χαλούν την ευτυχία. Κι αποφάσισα να βρω μια λύση γι’ αυτό. Το να κοιμάμαι αγκαλιά με τις γυναίκες που αλλάζω συχνά, το δοκίμασα και μου προκαλεί χειρότερους εφιάλτες.

Η Μάριον είναι τριάντα έξι ετών. Την απέλυσαν απ’ τη δουλειά της ως πωλήτρια καλλυντικών τρεις μήνες πριν και έκτοτε είναι άνεργη. Έχει μια μητέρα να φροντίσει στο σπίτι, ένα στεγαστικό δάνειο στ’ όνομά της κι έναν σύζυγο εξαφανισμένο. Όταν έλεγε κάθε βράδυ στη μητέρα της: «Πρέπει να βρω μια οποιαδήποτε δουλειά», δεν φανταζόταν ότι θα γνωρίσει εμένα ως υποψήφιο εργοδότη.

Συζήτησα εξαντλητικά μαζί της, της εξήγησα το πρόβλημά μου και τις απαιτήσεις μου κι αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε για μερικές μέρες. Στις δώδεκα ακριβώς κάθε βράδυ μού χτυπούσε το κουδούνι, περνάγαμε κάνα μισάωρο στον καναπέ λέγοντας τα νέα της ημέρας, μετά έκανε ένα μπάνιο με το αφρόλουτρο που είχα διαλέξει, φορούσε τη μεταξωτή νυχτικιά που της είχα αγοράσει και ξάπλωνε για να μου διαθέσει τον ώμο της. Σε λιγότερο από δέκα λεπτά είχα ηρεμήσει και κοιμόμουν ήσυχα ύστερα από μια κουραστική μέρα.

Ούτε μία νύχτα δεν πέρασε ίχνος πονηρής σκέψης απ’ το μυαλό μου, η Μάριον δεν ήταν ο τύπος μου άλλωστε και οι γυναίκες που διαρκώς άλλαζα ήταν σαφώς ομορφότερες. Τη συντροφικότητα ήθελα, τη ζεστασιά στο κρεβάτι μου αποζητούσα, αυτό μου έλειπε μόνο απ’ τη ζωή μου και αυτό αγόραζα με χίλια ευρώ τον μήνα, για να μπορέσω να κοιμηθώ. Ακριβό ή φθηνό δεν ξέρω, εμένα αυτό μου ’λειπε, όχι τα χρήματα. Πολύ γρήγορα κατάλαβε κι εκείνη πως ήταν η πιο εύκολη δουλειά που θα μπορούσε να βρει: χίλια ευρώ τον μήνα για να κοιμάται απλώς δίπλα σ’ έναν ανασφαλή, χωρισμένο, κουρασμένο εργένη.

Κι ο ύπνος μου έγινε ήρεμος κι εγώ αμέσως άρχισα να νιώθω καλύτερα. Και στη δουλειά μου έγινα αποδοτικότερος και με τους φίλους μου πιο ευδιάθετος και στις γυναίκες πιο περιζήτητος. Και σαν πατέρας έγινα καλύτερος, τις ώρες που περνούσα με τη μικρή μου. Η ιδέα να προσλάβω γυναίκα για συντροφιά ύπνου απέδιδε εξαιρετικά. Ήμουν πάντα καλός στη διαχείριση των προβλημάτων.

Ώσπου ένα βράδυ, περίπου δύο μήνες μετά, δεν χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας στις δώδεκα και η Μάριον δεν φάνηκε. Την πήρα στο κινητό της, όμως το ’χε κλειστό. Ανησύχησα και δεν κοιμήθηκα καθόλου εκείνο το βράδυ. Αλλά δεν ήρθε ούτε το επόμενο, ούτε κανένα άλλο βράδυ και το τηλέφωνό της ήταν μονίμως κλειστό κι εγώ έπαψα να κοιμάμαι τα βράδια χωρίς την αγκαλιά της.

Και αφού απογοητεύτηκα, έβαλα ξανά την ίδια αγγελία και συναντήθηκα με καινούργιες κοπέλες για διερευνητικές συζητήσεις. Δοκίμασα να κοιμηθώ με δύο από αυτές, αλλά δεν προσέλαβα καμία, γιατί δεν μου άρεσε καθόλου η αγκαλιά τους και το αφρόλουτρο δεν κατάφερε να κρύψει τη μυρωδιά τους – η μία μάλιστα ανάσαινε εκνευριστικά βαριά. Και τώρα έχω πάλι μέρες να κοιμηθώ σαν άνθρωπος κι είναι να σπάσει το κεφάλι μου και καπνίζω όλες τις νύχτες νευρικά βλέποντας τηλεόραση.

Σήμερα το πρωί στις οκτώ ακριβώς χτύπησε το κουδούνι κι ένας πιτσιρικάς από κούριερ μου παρέδωσε έναν φάκελο. Τον άνοιξα και βρήκα μέσα ένα σημείωμα: «Δεν κάνουν χίλια ευρώ τον μήνα οι αληθινές αγκαλιές. Δωρεάν είναι». Μαζί είχε σε μια δεσμίδα όλα τα λεφτά που της είχα δώσει. Έχει κλειστό πάλι το κινητό, και τώρα ήρθα εδώ στην εφημερίδα, αλλά ζορίζομαι, γιατί δεν ξέρω πώς να γράψω στην αγγελία αυτό που θέλω να της πω.