World Wide White Revolution by White Warrior - HTML preview

PLEASE NOTE: This is an HTML preview only and some elements such as links or page numbers may be incorrect.
Download the book in PDF, ePub, Kindle for a complete version.

Hoofdstuk 9.1, Fase 2

In vrij rap tempo volgde er nog 5 grote acties verspreid over Europa allen opgezet door Preferred White warriors in de juiste volgorde zoals eerder besproken was.

Nu de eerste phase succesvol is afgesloten, door de verschillende acties door Europa verspreid zijn alle Prefered White Warriors ervan overtuigd dat er inderdaad een goed opgezet netwerk van professionele mensen is dat in staat is om aanslagen en operaties professioneel uit te voeren. Is het tijd om de tweede phase in te luiden door een bredere en grotere kring van White Warriors in vertrouwen te nemen en het netwerk zo uit te breiden dat de nieuwe leden een nog veel grotere groep kan inleiden om leiders te worden in de WWWhite Revolutie.

Na de gebruikelijke kop koffie en bruine boterhammen met kaas ging ik de deur uit, de kille wijde wereld in na een weekend het appartementje niet verlaten te hebben, om zo min mogelijk aandacht op me te vestigen na de actie van vorige week. Het straatbeeld oogde alweer normaler als afgelopen vrijdag het geval was geweest, op de achtergrond was al verkeer te horen en aan de overkant stapt ook al iemand in zijn auto om weer aan de arbeid te gaan of wat die dan ook ging doen. Na het dagelijkse ritje naar mijn werk, gestopt door beveiliging zoals gebruikelijk, laat netjes het pasje van mijn werkgever zien en rij netjes naar binnen.

xxxx

onopgemerkt was Marieke naast me komen zitten en liet me dan ook enorm schrikken toen ze ineens tegen me begon te praten "weet je Henk ik vind dit werk helemaal niet leuk meer. Van die terreuraanslag van vorige week dat was zo erg weet je, iemand van een andere afdeling zijn zoon zat in die trein en was op slag dood. Die blik in zijn ogen en hoe die collega huilde zal ik nooit meer vergeten. Ik ken die man ook al bijna 10 jaar en om dan te zien dat zijn hele leven ineens is verwoest. Terwijl hij  die dag gewoon moest werken van de overheid omdat die niet zeker wist of zijn zoon wel of niet in de trein zat. Ik hem nota bene al vrij gegeven.  Net alsof dit werk belangrijker is als zijn familie wat heeft de overheid daar nu eigenlijk mee te maken Henk snap jij dat?"

Gelukkig vroeg ze niet over de aanslag zelf want het verhaal van de collega zat me ook niet lekker natuurlijk ik had al moeite om het kippenvel te verbergen toen ze dat vertelde, ik shakete mijn armen en hoofd maar heen en weer net alsof ik het ineens erg koud kreeg. Nee zei ik dan ook meteen, ik snap ook niet waarom de overheid moet beslissen of iemand wel of niet vrij krijgt, het bedrijf huurt toch iemand in.

"Ja precies" ging ze verder met haar vrouwelijke sexy stem die Henk altijd verder deed denken dan dat de bedoeling was tijdens werk, "en weet je, Willeke heb ik nog steeds niet gezien. Ken je Willeke nog?"

Ik vertel haar dat ik precies weet wie Willeke is, die nette dame die een tijd geleden opgepakt is door die 2 onbeleefde agenten die gewoon hun werk deden.

Terwijl  ze naar me luisterden vertelde ze me dat iemand van een andere afdeling altijd langs haar huis reed onderweg naar werk, die had haar verteld dat er andere mensen in haar huis woonde, en dat die zich ook al afvroeg waar Willeke in godsnaam was gebleven. Nadat ze hem geen helderheid konden geven op zijn werk, sterker nog de directie van het bedrijf wist ook niet waar ze was en hadden hem verteld dat ze ook niet wisten of ze haar salaris nog door moesten betalen, ondertussen hadden ze al iemand anders moeten inhuren omdat het werk gewoon doorgaat.

Begrijpelijk was die collega daar een beetje ongerust over en was toen maar naar het politiestation gegaan om opheldering te vragen. Daar hadden ze hem verteld dat Willeke inderdaad was opgepakt vanwege een verkeerde verlofaanvraag, op grond van een Europesche regulering die 17 jaar geleden ingesteld was, was ze nu opgepakt. Waar ze was en voor hoe lang ze weg zou blijven kon de agente op het politiestation ook niet vertellen Wel liet ze weten dat er meer gevallen zoals het geval Willeke waren en dat ook die personen van de aardbodem verdwenen leken te zijn.

Nu liet ik Marieke weten hoe vreemd ik dat zelf ook vond, en dat ik er weleens over was begonnen met andere collega's maar dat die me altijd vreemd aankeken en duidelijk lieten merken dat het ze niets kon interesseren omdat ze het er zelf wel naar gemaakt zou hebben en dat zij zelf toch ook gewoon eerlijk hun verlofaanvraag netjes bij de staat indienden, waarom zij wel en andere als Willeke niet. Je zou tevens enkel een andere reden of plaats van je verlof aanvragen als je iets te verbergen had iets crimineels wel te verstaan dan hoor je toch ook in de gevangenis. Mijn collega's deden er zo laconiek over dat ik me bijna schaamde om me zorgen te maken om Willeke en om de mensen die wellicht zouden volgens zei ik tegen Marieke. Net als die milieuvriendelijke kleding die steeds meer mensen dragen die zwart-wit gestreepte kleding, laatst kreeg ik al woorden met iemand die die kleding droeg.

Hoe bedoel je dat dan Henk, had je ruzie met iemand van de productieploeg? Vroeg Marieke met haar bazige stemmetje die alles precies wilde weten.

Nee ik maakte geen ruzie, iemand van de productieploeg vertelde me dat daar de CO2Koning liep waarop iedereen van de afdeling aandachtig naar die man keken en hun verwondering duidelijk maakte. Het was de winnaar van een of ander TV spelletje volgens mij. Maar ik had dat hele programma niet gezien en ook nog nooit van gehoord, dus ik vertelde ze dat hij er niet als een koning uit zag maar meer als een Auschwichpatient met zijn magere kop en gevangenispak aan.

Nadat ik hem had laten weten dat zijn kleding helemaal niet millieu-vriendelijk waren en dat het enkel meer macht aan de multinationals gaf en de arbeider nutteloos maakte omdat de kleding geheel door computers en machines worden gemaakt ging die compleet door het lint. Tussen het geschreeuw en gescheld van die vent bleek hij de winnaar te zijn van het TV spelletje "Ben jij de nieuwe CO2 Koning".

Hij was zo trots. En al die collega's die erbij stonden vielen hem bij en vertelde me dat die CO2Koning dus al zijn spaargeld had weggegeven en dat hij zijn hele huis had aangepast om zo min mogelijk co2 te gebruiken als maar kon. Inclusief een overheidscontract waar hij  voor de rest van zijn leven de staat zeggenschap over zijn thermostaat en geiser zou reguleren voor de rest van zijn leven. In ruil voor de officiële titel CO2 Koning zou hij de rest van zijn leven niet meer hoeven te betalen voor elektriciteit en gas.

En zou hij 25% korting krijgen op zijn belastingen en andere overheidsuitgaven en mocht hij de officiële titel CO2 Koning gebruiken inclusief de officiële overheids insigne op zijn borst. Die een afbeelding van een grote rookwolk afbeeldde met een groot rood kruis erdoorheen met daaronder de woorden Co2 Koning.

Nog voordat ik iets terug kon zeggen waren er al 4 of 5 andere collega's verschenen die ook allemaal in het zwart-wit gekleed en eentje zelfs met de radicaal-grijze kleding aan hadden en het allemaal voor de eerste zwart-wit gekleden collega opnamen en me bijna aanvielen. Is toch bizar Marieke, straks wordt ik nog in elkaar geslagen door die gevangenispak dragers omdat ik niet dezelfde kleding draag als hun?  En ik snap het sowieso niet, die collega's spraken elkaar normaal nooit ik had ze nog nooit samen gezien, maar nu nemen ze het ineens voor elkaar op enkel omdat ze dezelfde gesubsidieerde kleding dragen.

Terwijl ik gepassioneerd zat te praten zag ik Marieke al een beetje glimlachen en keek ze verontrust en zenuwachtig om haar heen, maar toen ik haar liet weten bang te zijn om in elkaar geslagen te worden omdat ik niet in een gevangenispak ga lopen barstte ze in lachen uit. haha ja ik snap het ook niet, en ze nemen het zo serieus ook, terwijl ze er belachelijk uit zien en allemaal in dezelfde kleding....... ik durf er zelf ook niets van te zeggen Henk ze kijken allemaal zo gemeen zodra ze die kleding aanhebben. Maar weet je dat gebeurt overal ik zie ook in de stad steeds meer mensen met die kleding lopen, ook als ik ergens anders ga werken heb ik dezelfde problemen, misschien dat daar ook mensen verdwijnen als ze niet precies zeggen waar ze zijn tegen de overheid.

Kan toch niet zomaar iemand in de gevangenis zetten zonder dat ook maar iemand weet waar ze is, wat nu als ze nooit meer terugkomt Henk waar zou je in godsnaam informatie kunnen krijgen waar de Europesche overheid iemand vasthoudt?

Ik weet het ook echt niet Marieke, ik krijg zelf ook steeds meer het idee dat je maar beter gewoon je mond kan houden en zo min mogelijk aandacht kan trekken van zowel de overheid als van de burgers zelf, want zodra er ook maar iets, hoe klein ook is dat je anders maakt dan het collectief dan wordt ik gewoon aangevallen. Door de burgers zelf of de overheid. Soms is het net alsof de burgers de knokploeg van de overheid zelf is geworden om alles en iedereen die ook maar enigszins afwijkt van hun multiculturele modelburger aan te vallen. Terwijl ik de woorden uit mijn eigen mond hoorde komen kon ik mezelf wel schieten, nog nooit had ik ook maar iets niet-multicultureels gezegd tijdens werk en verwachte dan ook minstens een vuile blik of een "oh Henk hoe kan je dat nu zeggen".

Niets was minder waar, ze keek aandachtig naar de rand van de tafel duidelijk in gedachte over wat ik net had gezegd en liet me weten dat er wel wat inzat en hoe het nu verder moest in de toekomst. Wat als iedereen zwart-witte kleding moest dragen, wat als we enkel moeten doen wat en hoe de staat het beveelt, wat als we allemaal met de fiets naar het werk moeten omdat er anders teveel co2 geproduceerd wordt. Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik passie in haar zag, haar gezicht zo lekker oprecht geëmotioneerd zoals je niet vaak meer zag, de serieuze passie en menselijke gevoelens Tevens de eerste keer dat ik haar openhartelijk hoorde praten ze leek zich niet bewust waar ze was en van haar functie.

Na een korte pauze terwijl ze weer aandachtig naar de tafel keek ratelde ze weer verder: wie weet wat voor andere reguleringen er 17 jaar geleden gemaakt waren die nu ineens gehandhaafd zouden worden zonder dat iemand er weet van heeft of iets aan kan doen. Wat als we ook allemaal dezelfde schoenen moeten dragen en dezelfde dingen moeten zeggen...  Nee maar je kijkt zo raar Henk maar ik zat gister naar de televisie te kijken daar zat zo een heel geleerde professor die dat vertelde.

Dat de Nederlandse taal eigenlijk veel te veel tijd kost en het eigenlijk een beetje uit de tijd is dat mensen zelf konden bepalen wat en hoe ze praten, hij had een website gemaakt met financiering van de EU, waar die de regering oproept om taal te vereenvoudigen en bepaalde zinnen vast te stellen waar niet van afgeweken mag worden.

Zo mag je enkel groeten met "Goededag Meneer of Mevrouw". en mag je alleen antwoorden met "Goed of Matig".

Ook kan door middel van het verbannen of in ieder geval terugbrengen van negatieve woorden het collectief geforceerd worden door zich positief uit te drukken omdat negatieve woorden niet bestaan of verbieden zijn. Als iedereen enkel positieve woorden gebruikt zal de sfeer in het collectief vanzelf positief worden en blijven was zijn beredenering.

Nee maar het ging nog verder Henk hij zij bijvoorbeeld ook dat je dat kan afkorten met een simpele code zoals G1   en antwoord je bijvoorbeeld met V1  of als je echt heel verdrietig bent met V2.

Nu was het mijn beurt om hardop te lachen haha Marieke dat verzin je dat kan helemaal niet ik bepaal toch zeker zelf wel hoe ik kenbaar maak hoe het met me gaat. Zelf had ik ook niet echt op de omgeving gelet maar er waren een paar collega's om ons heen komen staan die aandachtig stonden te luisteren, totdat ik begin te lachen en kenbaar maakte dat ik niet geloofde dat dat op het nieuws was geweest. Toen werden ze ineens boos op me en vertelde dat dat wel serieus was en ook vaak op de radio en staatskranten te lezen was.

Marieke stond snel op en sommeerde me om verder te gaan met het werk, ietwat ongemakkelijk van wat er net weer was voorgevallen  ging ik weer aan het werk. Al lang blij dat mijn collega's me niet aanvielen nadat ik hun multiculturele modelburgers had genoemd.  Marieke was toch slimmer als ik haar had geschat, bijna alles wat ze gezegd had wist ik al en was in die documentaire die ik laats had gezien voorbij gekomen. Zo was het Europesche plan om iedereen eerst in dezelfde auto te laten rijden om later zoveel mogelijk arbeiders op de fiets te zetten dan wel met het veevervoer(openbaar vervoer) te transporteren.